Πάσχα και Έθιμα. Έθιμο από το έθος.
Έθος που θα πει «συνήθεια».
Τα έθιμα είναι, λοιπόν, εκείνες οι επαναλαμβανόμενες, μέσα στο χρόνο και τα χρόνια, συνήθειες που περιλαμβάνουν στοιχεία παράδοσης, λαογραφίας, ιστορικότητας, μνήμης, νοσταλγίας και αποτελούν τους συνδετικούς κρίκους του σύγχρονου τρόπου ζωής με τη ρίζα του παρελθόντος. Αυτές οι σποραδικές μέσα στο χρόνο στιγμές που λειτουργούν διδακτικά για μικρούς και μεγάλους, έχουν τις δικές τους ιστορίες να διηγηθούν και πολλές ακόμη να δημιουργήσουν.
Η περίοδος του Πάσχα, είτε ασπάζεται κανείς τη θρησκευτική του σημασία είτε όχι, είναι «φτιαγμένη» από ημέρες αφιερωμένες σε έθιμα. Έθιμα που ταξίδεψαν μέσα στους αιώνες, πέρασαν από κιτρινισμένα φύλλα τετραδίων, εμπλουτίστηκαν από τον παράγοντα της τοπικότητας, προσαρμόστηκαν στις συνθήκες της εκάστοτε κοινωνικής συγκυρίας και έφθασαν μέχρι τα δικά μας χέρια, έτοιμα να γίνουν κόκκινα αυγά, φωτεινά αερόστατα που ντύνουν τον ουρανό ή φρεσκοφουρνισμένα τσουρέκια.
Τα κάλαντα της Μεγάλης Παρασκευής
Στην κοινή συνείδηση το έθιμο των καλάντων είναι ταυτισμένο με τα Χριστούγεννα και τον ύμνο ενός χαρμόσυνου προμηνύματος. Ωστόσο, τα κάλαντα της Μεγάλης Παρασκευής τραγουδιούνται εδώ και αιώνες σε διάφορες περιοχές της χώρας. Παιδιά γυρνούν τις γειτονιές τραγουδώντας το «Μοιρολόι της Παναγίας», θρηνώντας για την Σταύρωση. Σε κάποιες περιοχές τα παιδιά φέρουν μαζί τους ένα λουλούδινο στεφάνι, με το οποίο στη συνέχεια στολίζουν τον επιτάφιο ενώ σε άλλες έναν καλαμένιο σταυρό.
«Η Παναγιά η Δέσποινα καθόταν μοναχή της,
τας προσευχάς της έκανε για το Μονογενή της.
Φωνή εξήλθ’ εξ ουρανού υπ’ αρχαγγέλου στόμα
σώνουν Κυρά μου οι προσευχές, σώνουν και οι μετάνοιες
και τον Υιό Σου πιάσανε και στον φονιά τον πάνε.»
Η Νύχτα των Αερόστατων
Στο Λεωνίδιο, τα παραδοσιακά, χρωματιστά αερόστατα κατασκευάζονται σε κάθε σπίτι από καλάμι και χαρτί και μετά την Ανάσταση αφήνονται ελεύθερα στον ουρανό, στέλνοντας το μήνυμα της Ανάστασης σε όλο τον κόσμο. Έτσι, η βραδιά της Ανάστασης ονομάζεται Νύχτα των Αερόστατων και το έθιμο που ξεκίνησε το 19ο αιώνα, βρίσκει τη ρίζα του στα ταξίδια των ναυτικών και την επιρροή που τους άσκησε ένα παρόμοιο ασιατικό έθιμο.
Το έθιμο της αιώρας
Σε κάποιες περιοχές της χώρας, την Κυριακή του Πάσχα αναβιώνει μέχρι σήμερα το έθιμο της αιώρας, ένα έθιμο που οι ρίζες του χάνονται μέσα στο βάθος της αρχαιότητας όπου συνδεόταν με θεραπευτικές πρακτικές και σήμερα σχετίζεται με την καλοτυχία και τη γονιμότητα.
Στην πόρτα του σπιτιού ή σε ένα δέντρο μπροστά από αυτήν, δένεται μια αυτοσχέδια κούνια. Ο παππούς ή η γιαγιά της οικογένειας βάζει στο κεφάλι των κοριτσιών ένα στεφάνι από λουλούδια (σύμβολο καλοτυχίας), στη μία τσέπη ένα κόκκινο αυγό (σύμβολο ζωής και γονιμότητας) και στην άλλη τσέπη μία πέτρα (σύμβολο υγείας). Όλα τα κορίτσια με τη σειρά ανεβαίνουν στην αιώρα και λικνίζονται υπό τον ήχο του τραγουδιού που τραγουδά ο παππούς ή η γιαγιά, με τους στίχους του οποίου τους εύχονται μια καλή ζωή.
Καλό Πάσχα με υγεία και πολλή #nrg